9
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
943
Okunma
Yunusça konuşur, öyle yaşamaz,
Kalbe tesir eden söze hasretiz.
Yükseklerden uçar, engel aşamaz,
Ufuklar açacak teze hasretiz.
Yüzüne gülerken kuyunu kazar,
Doğruyu konuşur, yanlışı yazar,
Sahte dostluklardan olmuşuz bizar,
Riyakâr olmayan yüze hasretiz.
O kadar duyarsız nesiller olduk,
Kökten ayrılınca, bir anda solduk,
Kendimiz etmiştik, kendimiz bulduk,
Gönülleri yakan köze hasretiz.
Kimi çalışırken, kimisi çaldı,
Parayı bulanlar gaflete daldı,
Anaya, babaya hürmet mi kaldı?
Kire bulaşmamış öze hasretiz.
Rehberlik edenler adabı bilmez,
İyilik yapmaksa içinden gelmez,
İnsanı sevemez, nefreti silmez,
Kurtuluşa giden ize hasretiz.
İnsan ne ettiyse, kendine etti,
Verilen emekler boşuna gitti,
Kibirler depreşti, dostluklar bitti,
Benlikten usandık, bize hasretiz.
Sabri Koca
Cevap Yaz
