aklımın ucunda
parıldayan ışıkları gördüm
son dakikaya kadar



inanılmaz ve ürpertici bir renk telası açıldı
tuhaf ve bir kadar karanlığın içinde olmama ramen
düşünce benliğimi kaplayıp başka bir boyuta resimlendi


uzakta saatin çınlayan seslerini duyuyorum
ve yine bana uzak kalan masanın üstündeki sineğin kanat seslerini
hatta yerde yürüyen karıncanın deprem yapan ayak titreşimlerini



karanlıkta bir şeyleri görebiliyor
yeni benden uzakta olan şeylerin algılamasını çizebiliyordum aklımda
anlımda hafif bir sıcaklık oluyordu sonra




güneş ışıkları periyodik olarak kesildiği anlarda
zamanın sesleri beynimde büyük ve derin hisler kazıyordu algılarımda
sonra yıldızların ufak desenleri açılıyordu



ve görmediğim renklerin uçukluğu
sanki başka bir evrene ayak basıyordum
anlatılamaz bir rüya gibi birden oluşuyordu




bazende
yeni bir fikirlerin tomurcuklar gibi gülümsemelerini görüyordum
ufak ince ve şekilleri daha önce görmediğim tarzda ilginç olan şekillerini çizememek


bazen ilk anların düşüşü bazende gitgide büyüyen hazlarda
gözlerimi ne zaman kapatsam düz renkte mavi görüyorum ara ara
her nesnenin sanki başka bir gölgesi ve ayrışan tuhaflıkta desenlerle



gece gibi sanki tek tonda yıldızsız gibi
yeşil ışıklar doluyor her yer aniden
sonra sağımda bir birine benzeyen iki yol ilerliyor ışıl ışıl



altın sarısı cam yeşilleri bir birine karışıyor
başka renklerle dans eder gibi ahenkli
sonra her yere bulaşıp noktalar halinde etrafı aydınlatıyorlar




sonra solundan yavaş yavaş akıyorlar sanki kaybolarak
gördüğüm manzara griye sekil veriyor ağır ağır
sanki puslu bir hava gibi her yer bulutlu


ilginç yani ikince asamaya geldiğimi anlıyorum
bu kabaran griliği başka bir şeylere benzemiyor
uyuya kalmadan önce gözlerimdeki şeylerin ve kimin



insanların elleri canlanıyor sanki perdelerde
ve biliyorum sabaha kadar uykusuzluğum sesi bu
her gün başkalaşan tuhaf bir huy hali sanki


onları gördüğüm anlarda bilincimi kaybediyorum
eğer ortaya çıkmıyorlarsa yada tam oldukları gibi
biliyorum ruhumun incelikleri kapanacak



eğer düşüncenin renkleri gözlemek istesek
hayatın aklı doğanın boyutlarında açılırdı
ve insanlar görmediği duyguları şekillere yansıta bilirdi



düşün sadece ona odaklan
o seni başka bir alemin kapısını acar
yeter ki frekanslarını bul o geniş bir hal durumu