o kaldırımların arasında ışıklar
biri birine değmeyen renklerin duman karışımında
ne işin var git uyu yada oyun oyna en güzeli oku



sana sahip çıkmayan insanlar ne kötü çocuk
o gözlerin ki umudun parlayan geleceğidir
unutma çocuk bünyen alışamaz ne soğuk ne sıcak adaletsizliğine



Hala simit satıyor içimizdeki çocuk
bazısı kir pas diğerleri elinden büyük işlerde
rengi yok dili yok ruhları aynı dünyanın garipleri sanki




Hem Diyarbakırda kiralık bisiklete binmek kolay
Filistinle elleri kalem yerine taş tutan bir çocuk olmak
Afrika da ise su aramak var ya böyle devam eder mi ?


ve Suriyede gökyüzünden düşün bombalara bakmak
hangi şeytan ki anadan babadan ayırır sizleri
ve vatansız olmak ? neden




yağmur hiç yağmasın istiyorum üzerime
nede ışıklarda durmak mendil simit ve gözyaşı gibi burukluk
görsen öyle temiz ki renk renk güldüklerinde ve kuş gibi sesleri



iki teker üç köpek bir çocuk el ele
tek tek dolaşıyor kağıt plastik hurda gibi sokak
ayakları yırtık her yer asfalt insanlık çöp ve gariplik çocuk



daha da kolay
kar yağarken sokaklara mahkum olmak zor
eli donmuş ayakları kirli üzerinde renkli yüzü ve yüreği temiz ama çocuk



toprakla oynadım bir şeyim yoktu
pazarda kayboldum sokaklarım yoktu
okumak için bin merdiven yürüdüm aklım yoktu



ölümün gezdiği dünyada
çocuk olmak ne kadar zorsa
o kadar zordu onların gözleri ile görmemek insanlığın bitişini



sen büyüme Çocuk
hep aynı kal lütfen
hayat senin bildiğin kadar ne güzel nede önemli Çocuk...




aslında gökyüzü gibi her biri
hiç büyüyor geziyorlar
bulutlar gibi...



güneşe ve yağmura
en çokta sevgiye aşık çocuklara
güzel günler göreceğiz çocuklar umutla belkide düzelir yarınlar...











:
:
: