beyaz kanatlı ebabil kuşu



tanrı
neden bu kadar güzel şeylerin arasında ölümü yarattı ki
yaşamak suyunun en tatlı zamanlarında ayrılık diye
göz yaşını verdi insan oğluna



ve neden ölümsüz değil
aşkın güzel günleri
sahipsiz ruhumla savrulduğum bu liman benim değil



dalgalarında
martının izi renginde kocaman yüreğinin derinlikleri
ve neden beyaz güllerde kokunu aramak gülce



yüzümde gülüşlerinin kahkahaları
insanların güzel yüzlerinde adın kazılı
ve gidemediğim o mabedinin çiçekli bahçesi



tanrı seni benden aldığı gün
sadece üç gün ağladım
kimsesiz öksüz ve yetim gözlerim ile



yüreğime acılan fay hatları
sevginin uzaklaşan ağırlığında kaldım
her gün seni yaşatmak için içimde tuhaf düşler gördüm


gülce
uzaklığın bin asır olsa bile
her güzel yürekte ismin anılır...