Aya bak geceleyin ,nasıl da vurur ışıltısı ormana
Karlarla bezenmiş dallarıyla, çamlarsa tam bir manzara
Çıkar ehli keyif birileri ormanın bir kuytusunda
Yükselir alevler yerden,etrafında bir muhabbet ki doyasıya.

Belli ki özlemle çekilmiştir aylar boyunca bu fasıl
Dost meclisinde şimdi keyifler fevkâlade ve duygularsa asil
Tellerinden dökülür sazın, yılların yaşanmamış duyguları
Gelmez bu ayazda kimsenin umruna kışın beyazı,karı.

Eser bir rüzgar hafiften, silkinir dalları beyazlanmış dallar
Dökülür üzerinize en tabisinden tane tane karlar
Ne geçer soğuğun hükmü gecede, ne üşür canlar
Paylaşılır birer birer heyecanla tüm anılar.

Yumuşatır boğazları meşe közünde kaynayan çay
Buruk bir duyguyla geçmiş canlanır ki, geçen yıllara vay
İstemezsin bitsin bu an, doğmasın gecenin üstüne güneş
Ne varlık anlamlı burada, ne de yokluk engel neşeye
Gülüyor her bir yüz sevinçle, her biri mutlu,hepsi kardeş.

Işıltısı görünüyor ta uzaktan bu ateşin
İçinde özlemi olanı çekiyor sohbeti bu kesin
Duyuluyor uzaklardan araçların homurtusu,
Kelebekler gibi doluyorlar etrafa, burada olma arzusu
Aldırmıyor kimse inanın, durdurmuyor rüzgârın da uğultusu.

İçiliyor keyifle çaylar,ortada yanıyor yaşlı kütükler
Birbiribi takip eder içi yanık türlü türküler
Kimi alamaz hızını, halaydadır şimdi gözü
Dökülür içler sırayla, kimi sazlı, kimi sözlü.

Arasan da bulamazsın, burada zaman da durur
Dostlarla bu muhabbetin her anı çok tatlı olur
Unutulmaz anlar yaşanır, belleklere de kazınır
Çekilir enstantaneler, geceye damga vurulur.

Kimi döner çocukluğa,kimi anar genliğini
Yitenler de anılırlar, paylaşılır matemleri
Yıldız kayar peşi sıra, net görünür tüm gözlerce
Kimi tutar yeni bir dilek, kimi bakar gökyüzüne.
Fasıllar uzar gecede, ateş yeni yeni sönmekte
Bitmesin denen bir gece, o da nihayete ermekte…



Oğuzhan KÜLTE