Bir sözcük olmayı diler miydin, söyle?
Dilemması ömrün, kayıtlı olduğun zincirde:
Mil ç/ekilmiş gözlerinde sürmediğin sefanın
Aykırı kozu olmayı beylik bir rüzgârla savuran
Minnet ehli rüyaların da bir parçası olmayı…

Dilinin ucuna gelen aslında basireti b/ağlanan bir kayra:
Pervasız, sefil yüreğin nazı
Közünde saklı tutulası kayıp vefası
Sonrasını da unutan bir yangın sadece
Ateşlerin vaveylası en çok acıyı da eken derine.
Suretlerin nezdinde aykırı mıydı yoksa sevginin doğası?

Dolgun mevsimin iri atkestaneleri
Atıp tuttuğun her nidada ve de vedada,
Seyrinde olduğun hangi bulutsa yüreğini astığın:
Koyu gölgeleri reşit kılan aydınlık kadar
Bekası anda saklı bir mazeret
Ellerinden kayıp giden her huzmenin
Çağrısı yerli yersiz tutuklandığın cihanın…

Lanet iksirini içen şehvetli bir zebani:
Mazlumun Nisan tasında biriken de gözyaşı
Hele ki yok mu ahde vefası
İçini tırmalayan bir haris düş
Göğün mıntıkasında saklı bir kayboluş:
Vebali boynuna mevsimin;
Sözcükleri tükenen zümrenin yeis yüklü nakaratı…

Demlendikçe kıyama duran;
Dertlenip de kıydığı nice duygu
Salkım saçak bir muhtıra;
Köle bildiğin nice hatıra
Sevdalı aksinde yüreğin, kopan devasa fırtına:
Fıtratın gizeminde saklı
Fitresi ömrün nice gönülden taşan
Bir dolup bir de boşalan nazı niyazı
Makbul düşlerde el pençe divan
Yanlı yansız nice de yıldız
Mehtabın şaşkın sedası.

Gözlerinde doğan bir güneşe takılı aklın saltanatı bazı bazı:
Yüklendiğin derdi hala sindiremediğin
Telaşlı bir sedası aşığın kıvancına sinen
Gölgeli yaftalarda
Tekdüze süregelen ne çok yankı
Ah eden bir mısrada;
Latife ettiğinin de yok elbet tek itirazı
Taşkınların mahiyetinde
El açmaksa Rabbine
Gelip geçen ömrün olmazsa olmazı.

Şimdi sakın da bakma dönüp geriye:
Çatal sesli rüzgâr dinse de dinmese de
Saltanatı bitimsiz umudun;
Küpeştesinde ömrün utkuna tutkun ufkun:
Bir cendere olsa da yaşam
Yarına meyyal her anda tutuklusun işte:
Kabrine dönük yüzünden düşen olsa da bin parça
Ehli keyif bir kabulleniş de bilme asla.

Hayatın dolduruşa getirdiği her satır
Aslında yüreğin kibirden arınıp da
Tutunduğu tek kanca;
Gölgeli bir yoldan çok fazla yaşadığın
Yaşatmaya dair olmasa da gücün
Hüzün değil mi ki yakışan yüreğine
Rabbin kolladığı kâinat uzanırken ezelden ebediyete…