Gece gündüz çalışırdı babamız
Ardı sıra baka baka büyüdük
Yanıyordu hiç sönmedi sobamız
Ahbun tezek yaka yaka büyüdük

Orak ile ekinleri biçerdik
Kola da neyimiş ayran içerdik
Dereleri boylayarak geçerdik
Ceylan gibi seke seke büyüdük

Kış erzağı hazırlardık biz yazdan
Haram lokma geçmez idi boğazdan
Salya sümük akar iken ağızdan
Burnumuzu çeke çeke büyüdük

Kazma kürek bostanları eşerdik
O sıcakta hamur gibi pişerdik
Hasta olur yataklara düşerdik
Canımızdan bıka bıka büyüdük

Direnirdik yoksul geçen yıllara
Tahtalıyı kuruyorduk dallara
Kuşluk vakti düşüp cılga yollara
Yaylalara çıka çıka büyüdük

Üç ayda bir gidiyorduk markete
Tütün sarar doldururduk pakete
Sırtımızda yırtık olan cekete
Yamalığı dike dike büyüdük

Kötü günler yâr olurdu önceden
Yokluk bile var olurdu önceden
Boyumuzca kar olurdu önceden
Dişimizi sıka sıka büyüdük

Kururdu bostanlar sulamayınca
Üzülürdük hasat alamayınca
İstenilen şeyi bulamayınca
Boynumuzu büke büke büyüdük

Sabahlar tarlaya öğlen koyuna
Vakit yoktu arkadaşla oyuna
Çiçeklerden kolye yapıp boyuna
Sevinerek taka taka büyüdük

Tarhanaydı kahvaltıda çorbamız
Şükür ile doluyordu torbamız
Sırtımızda eski püskü urbamız
Arpa buğday eke eke büyüdük

Su çekerdik bidon bidon dereden
Uyyamazdık geceleri fareden
Akşam sabah kaşınırken pireden
Gaz yağını döke döke büyüdük

Televizyon kuruluydu hayatta
Yatak yorgan dürülüydü hayatta
Koyun postu seriliydi hayatta
Üzerine çöke çöke büyüdük

Ambarimiz dolu idi zahire
Dayanırdık biz her türlü kâhıra
İki dakka girip çıksak ahıra
Ahbun tezek koka koka büyüdük

Gönül gözü tok olurdu o zaman
Gara lastik şık olurdu o zaman
Pancar pezük çok olurdu o zaman
Köklerini söke söke büyüdük

İşte böyle Birfâni’nin hâlleri
Sakınırdı kem sözlerden dilleri
Çalışmaktan nasır tutan elleri
Koynumuza soka soka büyüdük

Birfâni
İlhan AYDIN