Kaç yıl oldu ayrı düştüm ilimden
Yol verde gideyim dumanlı dağlar
Tutan yok ki bu gurbette elimden
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Görünmez bir yara çıktı sinemde
Yüreğim yaslıdır gözlerim nemde
Bir sızı başladı gönül hanemde
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Özledim köyümü tüter gözümde
Ozledikce hüzün çöker yüzüme
Soyumda ordadır benim özümde
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Ağaçlar dallanip meyve verecek
Arılar anlaşıp güller derecek
Sevdiğim yarama merhem sürecek
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Bahara ermisken kış eyleme sen
Hasreti gönlüme eş eyleme sen
Kavuşmayı bana düş eyleme sen
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Çok özledim bir de o nazlı yari
Ölmeden son bir kez göreydim bari
Bana mı edersin sitemi zarı
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Koyunlar kuzular melesir şimdi
Yaylaları kırı dolaşır şimdi
Toprağı yeşille buluşur şimdi
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Hasretlik çekiyor benim ipimi
Başındaki kar mı boran tipi mi
Birfâni’yem kaldım gurbet yetimi
Yol verde gideyim dumanlı dağlar

Birfâni
İlhan AYDIN