İçimde bitmeyen bir sızı durur
Yaylalar aklıma düştüğü zaman
Gözümde dereler pınarlar kurur
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Güllere şad olmuş bülbül şakıyor
Hayali bir başka yürek yakıyor
Burnuma mis gibi toprak kokuyor
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Kırlara doğunca sabah güneşi
Bağrımda kor olur sevda ateşi
Üstüme yağıyor zemheri kışı
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Yaban elde bir kuş olur bu gönlüm
Düşündükçe bir hoş olur bu gönlüm
Hiç içmeden sarhoş olur bu gönlüm
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Mutluluktan havalara uçarım
Bazen olur benligimden geçerim
Bazen olur ben kendimden kaçarım
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Meskeni yâd olan gözyaşı döker
Başına dağların dumanı çöker
Kederim efkarım ayyuka çıkar
Yaylalar aklıma düştüğü zaman


Oturup bağında seyran edeyim
Yeşilinde koyun kuzu gudeyim
Gönül derki bırak beni gideyim
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Çırpındım hep bir kutunun içinde
Yarım kaldım bir bütünün içinde
Duramıyom ben gurbetin içinde
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Kuş gibi konarim çürük dallara
Bakarım dağlara ırak yollara
Düşerim çamurlu çorak yollara
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Birfâni yer etmiş elin yurdunu
Mevlam bilir her kulunun derdini
Seyrederim ufukların ardını
Yaylalar aklıma düştüğü zaman

Birfâni
İlhan AYDIN