............ANAM............

Üşenmez her sabah erkenden kalkıp
Tandırı ocağı yakardı anam
Hüzünü kederi kenara atıp
Sevgiyle yüzüme bakardı anam

Yazıda kocaman bostanı vardı
Üstünde basmadan fistanı vardı
Elinde eskimiş bastonu vardı
Yürürken belini bükerdi anam

Dert etmezdi omuzunda yükünü
Dolu idi sandığıyla çıkını
Seçemezdi uzak ile yakını
Gözüne gözlüğü takardı anam

Bütünü bölmezdi gurban olduğum
Herşeye gülmezdi gurban olduğum
Yorulmak bilmezdi gurban olduğum
Dünyanın kahrını çekerdi anam

Ağlıyordu bazen yalınız kalıp
Derinden iç çekip maziye dalıp
İğneyi ipliği eline alıp
Yırtığı söküğü dikerdi anam

Yanağından ince yaşlar süzülse
Dayanamam bende bir an üzülse
Ne zaman cebimde param azalsa
Elini koynuna sokardı anam

Acıyı hüzünle kardığım zaman
Tüm derdim biterdi gördüğüm zaman
Dışardan içeri girdiğim zaman
Mis gibi burnuma kokardı anam

Yaralı bir kuştu kanadı kırık
Elleri nasırlı ayağı yarık
Başına bağlardı yazmalı bürük
Bal idi kaymaktı şekerdi anam

Birfâni’yem şimdi odama girse
Mübarek elini yarama sürse
Nerede hasretlik çekeni görse
Gözünden yaşları dökerdi anam

Birfâni
İlhan AYDIN