Ne çileler geldi de geçti unutuldu sanılır
Hayaller kuruldu zihin sofrasında yarına dair
Kimileri girdi içeri zenginleştirerek dünyamızı
Kimisi de geçti teğet, ışık saçtı, renk kattı
Yine de olsa kurardım o hayalleri güzeldi
Bir anlık mutluluk için sevmek yetmez mi?

Bırakın da çıksın şu rutinden hayat
Olmazsa koşacağın kulvar, çıkacağın bir dağ
İnmeyeceksen derinliklerine bilimin heyhat...
Anlamı kalırmı ki günlük yaşanan ömürün
Sönmesin ki içimizdeki o har, veriyor bize neşe,
Keşke zihinler böyle güzel şeyler düşünse
Kıralım zincirlerini desem yasakların şimdi
Sevmek var ya sevmek, herbirine yetmez mi?

Cebelleşmek de gerek hayatın bir yüzünde
Eğlencesi de o ya işte, her müşkülden çıkılır elbet düze
Zorlanmadıysa dizler, ağrımıyorsa kollar,akmıyorsa ter yüze,...
Mademki sahnede bu çeşnilerden daha çokça var
Bir de bizden kalsın güzel bir iz şöyle aleni,
Her işin üstesinden gelen sevmek değil mi?

Şimdi yağsın dolucasına yağmur, tam da mevsimi
Giysin balıkçılar kıyafatlerini, erkenden denize açılsınlar
Bilsinler ki yarının ufkundan onlara müjdeler var.
Ufuktan esse de içi ürperten bir soğuk, vız gelir
Biliriz ki her soğuk duygu, ardından baharı da getirir
O halde miskinlikte yok fayda, silkelen, oyalanma
Senin de olmalı bir derdin, derdi olmayanla ömür biter mi
Sevmek varsa özünde korkma, onun gücüne güç yeter mi?

Sevenler hep vardı, daima kalacaklar gönüllerde
Sevmek et, kemik değil ki yıpransın şu zeminde
En büyük devlet, şahsa münhasırıdır sevmenin
Belki değeri olur, belki olmaz demeyin
Siz yeter ki samimi olun, sevin, gönülden sevin
Gönüllere giren sevgi mutlu etmez mi?



Oğuzhan KÜLTE