Yine gün batıyor, hayaller karanlığa doğru
Pencerenin önünden siliniyor canlı manzara
İstemiyorum gitmesin aydınlık,düşlerle ben baş başa
İşliyor zaman tüneli yok çaresi, akşam oldu.

Gömüldü koca şehir, örtüldü üzerine gece
Gündüzleri koştururken cümleler dilimden
Ağırdan çıkıyorlar şimdi, hem de hece hece.

Biliyorum bu bir ara,zifirisinden karanlığıyla
Günün iki yüzü de olmasa, zaman ilerlemez vuslata
Sayıyorum saatleri, dakikaları ,daha çok var tan yerine
O vakit de gelir diyerek, atıyorum üç beş volta.

Sınırlanıyor hisseder insan, yalnızken kendini
Takvimler geçer umarsız, bilmez sendeki kederi
Arılar,karıncalar,kuşlar da çekilmişler kuytusunda akşamın
Alıştım sanki bu duruma, aslında hep yalnızım.

Kalabalık olsa her yanın, ne anlamı var
İnsanlar ne de basit konularla uğraşır,duyarsızlaşır
İki ağaç görmeden geçer kimilerinin ömrü ve de çiçek
Yaşadıkları açık hava cezaevi, işte yalın gerçek.

Şehrin homurtusu azalsa da şu geceleri
Çıkar nasılsa bir ölçüsüz, toplar dikkatleri
Ne de büyükmüş egoları kimilerinin, anlarsın görünce,
Yediğini yer, kabını atar caddeye bu beyfendileri!?

Sıtkım sıyrıldı bu ucuzluktan, katmıyor bana bir şey
İnsanın aradığı değil burada, ötelerde, uzakta hey
Gelince vakti kesinlikle yapacağım ilk şey,
Gün batımını doruklardan izlemek,doyasıya ve kızımla
Sanki anlaşıyor gibiyiz adeta, bu bakış ve duruşta.

Ve derken kanatlarının sesi yankılanan yarasalar
Gecenin bile kendine özgü bir sesi,ritmi var
Küçücük odada gezinmek ve umut etmek yarını
Bana kısmetten olsa olsa bunlar verir bir karı.

Ağırdan akıyordur ırmak,nehir ve doğasıyla
Gün bitimi efkarı varsa insanın, su başları çok harika
Yeterki bölmesin birileri,tılsımlı gecenin geçişini
Erişilir kısmetse güne, canlanır içimizdeki o birileri.

Öteden beri sevemedim ama mecburum gecelere
Şevkim kalmasa da bulurum bir uğraş, taki geç saatlere
Ekenden kalkabilmişse insan, mutlu olmalı güne
Işıltısıyla versin enerji, yeni bir gün herkese.



Oğuzhan KÜLTE