Açılsın diye perde yeniden, ederdik niyaz
Ne uyandı bahtımız, ne çalındı gönül kapımız
Ya biz çok arsızız bu oyund, ya da şanssız
Kışla başladı yol, ufukta görünmüyor yaz.

Al kalemi eline de yaz çekilmezlerimi, utanma
Seni seven çoktan öldü, yaşıyor sanma
Çok sevdiğini sansan da beyhude, geçti fasıl üzgünüm
O kadar naz yaptın ki, sana derinden küskünüm.

Yıprandı ayaklar sana gidip gelmekten
Ağardı saçlar simsiyahtı, daha birkaç yıl evvelden
Ne demeliyim bu gidişe bilmem, bundan sonra
Açılmaz gülleri bahçenin güz gelmiş, işte hazan
Ömür geldi geçiyor, elde var bir tek hüzün .

Kimi gelirmiş ağır, tartanı olmazmış neden
Sana çok mu geldi bu gönül iki beden?
Kafanı kaldırıp etrafa bir bakabilsen,
Deşildi yaralarım, tutmaz artık kabuk bu elden
Kabul ettim bu baht benim, anlamı da yok artık sevsen…

Samimiyet sınavını da verdik defalarca kurudu yol
Nerden bulacaksın benim gibi özden seven bir kul
Gördüğün rüyayı da hayra değil, şerre yor
Gölgem bile ağırmış sana anladım, işim zor
Deme artık dön diye, gelmek imkansız artık, bana zul.

Akışında güzeldir hayat, bulur yolunu elleme sakın!
Başkalarını da etme mutsuz aman, uzak kalasın
Yanıyor değdiğin yer, sönmedi halen düşen kor
Sevgi denilen şey, varsa sahiden ortaya konur.
Çilesine de katlanılır yerinde, böylelerinin kalbi de var.

Yer bulur insan araca, eve, oyuna, işe,…
Ne zor şeymiş, eğer bu zemin bir gönülse
İstedik ki samimiyetten gözlerinin içi bize de gülse
Tükendi yıllar be dostlar, anlamı mı kaldı sanki yaşamın
Efkar basıyor yine dertli türkülerinde beni akşamların

Kopsa ne yazar tufanlar, kalmadı yıkılacak bir yer
Sürdük ömrü en sevgisizce ve katlanılmaz emrivakiler
Karşılığı olmayınca sayılar bile kalıyor havada, yok neticesi
Bu zor yıllardan kalansa sonunda ; sisi, dumanı, lekesi…

Olmayınca zorlamak belli ki anlamsız, beyhude
Sevgi denen şey anlamını bulur ancak karşılıklı hislerle
Tartamıyorum artık seni, üzgünüm kırdın kanadımı
Vurdun sırtımdan acımadan, akıttın bak göz yaşımı
Açık olsun yine de bahtın derim, etmem sana beddua
Uzatma ellerini sakın tutamam, benden sana elveda…




Oğuzhan KÜLTE