Diziliyor sırasıyla gamlar büyüklü küçüklü
Dinmez acıları geçmişin, hepsi de hüzünlü
Bağı harap olmuş gençlikten kalma bir hayat
Omuzlar geride artık, hayallerse kelepir,satılık
Kısmetten bize de düşecek, kaçınılmaz bir yalnızlık.

Mavisinde, suların pırıltısı neşe saçıyoru
Gülüşler ortak yanımızdı, acılar bile hayat katıyordu
Vardı elbet sıkıntılar, fakat ille de birlikte çekliyordu
Ne göğüs geren var darlığa şimdi, ne de alan bir yükünü
Kimler olmuş ise tanık, say ki dosttular, tanıdık,..
Hüdâ`dan bize bir fasıl, kalacak yine yalnızlık.

Ne gençlik, ne de orta yaş, bunla değiller ilgili
Elbette çok okuyan ve düşünenler bilgili
Mutluluk denilen kapının zor bulunur o kilidi
Yaşta değil neşe, gönlük olsun yeterki de
Bir zaman gelir bilinmez, açar güneş, ufuk aydınlık
Sonuç yine de değişmez, elde kalır hep yalnızlık.

Oğuzhan KÜLTE