Güneş batacak yine tekrar akşam olacak
Kalacağız başbaşa ben ve karanlık gece
Ah şu hırçın yüreğim hüzün ile dolacak
Gözlerimde yaş olup akacak gece gece
Açacağım yetmişlik durmadan içeceğim
İyice sarhoş olup kendimden geçeceğim
Düşlerimde yok olur o afaroz kayıklar
Sonra yasaklı dilim tek ismini sayıklar
Gözümde akan yaşı karanlıkmı silecek
Mazinin ahenginden ben nasıl kaçacağım
Kaçsam kokaklığımı sana sevdam bilecek

Hayatımın özeti böyleyim yirmi yıldır
Değişmedim ne yazık zaman geçip gitsede
Bilirim yaşadığım hayat hayat değildir
Karşı koyamıyorum ömür akıp bitsede
Bulaştığım her işi erkeninden batırdım
Kazandığım ne varsa hep içkiye yatırdım
Sarhoş gezdim bir ömür seni unutmak için
Başaramadım asla bilmiyorum ki niçin
O halimi kınayan inan zalim ellerdir
Ben beni yitirmişim geçince düğün göçün
Yüreğim unutsa da hatırlatan dillerdir

Tekrar sabah olunca tekrar aynı mevzular
Yıpranan benliğimde açılınca gözlerim
Dilimde isyanlarla yok olur tevazular
Eş dost her kim var ise incitecek sözlerim
Senden sonra yanımda kimsecikler kalmadı
Bıraktığın ayaşı başkaları almadı
Yaşlı anacığımla yaşarım bir başıma
Otuzlu yıllar bitti vardım kırkbir yaşıma
Kesilirmiş başları yaşlanınca kuzular
İçimde ki hicranım büyüyüp koç olmadı
Acılar harmanlanıp konsalarda döşüme

Boyunca çocuğu var yaşıtım olanların
Mürüvetim duruyor anamın kursağında
Bende ki kısmetsizlik senden arta kalanlar
Hevesi istekleri kaldı gençlik çağında
Kara günü bellemiş ayrıldığımız günü
Konu evlilik ise önüme sürer dünü
Sen olmasaydın eğer mutlu olacakmışım
Gösterdiği kızlardan mutlak alacakmışım
En büyüğü derdimmiş yıllarından çalanlar
Evladını haline her gün yanarmış canı
Birde dedikoduyla arkasından gülenler

Mehmet Kılıçel

13/09/2001