Gün gelecek;
"Vay be!" diyecek;
"Bu kadar aptalmışız biz?" diye
o zaman
ve bin-pişman
küfredeceğiz halimize.

Gün gelecek;
"Neden bu kadatr uyuduk?" diye yakınacağız,
"Neden" ve "uyuduk" u gözardı edecek,
çaresizce "bu kadar" ın başlangıcını arayacağız.

Gün gelecek
cevabını bilerek;
"Niçin biz böyle olduk?" sorusuna
boşuna
çözüm arayacağız.
"Niçin?" ve "Böyle" yi unutacağız,
"Biz" i bağışlamaya çalışacağız.

Gün gelecek;
"Bu işin böyle olacağını
hiçmi düşünmedik!" diyecek,
seçenekler arayacağız;
Kurtulma olasıllığını
veri kalasıllığını,
dış etken kararsızlığını
analiz ede-ede ard-arda sıralıyacağız,
1001 türlü varsayımlar ile
nafile avunacağız.

Bir gün gelkecek;
"Aptalmışız biz!" diyecek,
tüm soruların cevabını bulacağız
ve "o günden sonrasının" Türkiye’sini kuracağız.
Suçlu yakalanacak, adilce yargılayacak,
iç ettikleri malları-paraları-fabrikaları
söke-söke geri alacak,
göz yumanı-haksız yargılayanı
hapse koyacağız.

Ama;
Bir kere daha,
hiçbir zaman ve asla
böyle bir hata yapmayacağız,
daima duyarlı kalacağız!

(*) BARIŞA ÖZGÜ ŞİİRLERİNİN tümünü E-Kitap yapmayı beceremediğim için "Hikayelerim" Bölümüne yazmak zorunda kaldım. Özür dilerim.