merhaba can...az önce kitabını okurken "ses taşıyan su yüzlü çocuklar" fısıldadı kulağıma senin şiir yazmış olabileceğini:)

'Soyut Refleks' de söylemişsin ya hani "İmgeyi ağzına verip bastım tetiğe. Kan yaban elması ağacının gövdesine sıçradı. Birbirine sarılıp son kez vedalaştı kırmızının kalbindeki o iki harf. Uçup gitti melankoli gölünde suyun sandala bıraktığı koku.

Saat sabahın hiçi olmuştu. Şehir ter içinde kalmıştı abartılmış seslerden ve imla hatalı sevişmelerden. İçim bomboştu artık. Sıradanlıklar dünyasına geri dönmüştüm. Taşın sadece taş, yolun sadece yol, evin sadece ev, dokunmanın sadece dokunmak ve üşümenin sadece üşümek olduğu nesneler dünyasına geri dönmüştüm."

Bu arada kitap demişken o kadar anlamlı o kadar imgeyle dolu zengin güzel bir kitap ki sana tarifini anlatamam. Soluksuz okuduğum bir kitap öyle diyim anlarsın sen...

"Ölmek ne garip şey, ölünce çiçek atıyorlar üstüne" gibi daha birçok anlamları içinde barındıran, hepsi birarada düşündüren, sorgulayan aynı zamanda...senden tam beklediğim isteğim gibi bir kitap anlayacağın...her şeyden önce Ayten var bir de tabi...Ayten'siz kitap mı olurmuş arkadaş?:)

yaralı ceylan diyorum ona ben...finalde beni ne bekliyor bilmiyorum ama bitmesin diye ağır ilerliyorum biraz...

Bana "en iyi imge ustası kimdir?" diye sorsalar sorgusuz sualsiz hiç düşünmeden seni söylerim...gerçekten sen ne güzelsinsin ya!

ben kendi adıma çok ama çoook teşekkür ediyorum bu güzellikleri bizimle paylaştığın için...

sevgiyle yürektesin...