1
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
532
Okunma
ellerini açıp kaçıyor deniz bu akşam
neden vazgeçmediğimi anlıyormuş gibi
daha vakit var deyip
yaşamaya zorluyorsun beni
oysa at arabalı iki satıcı
çoktan yok olup gitmişler
selam söylemişler uzayan yolun tanrısından
beyaz evler ve sarı kanatlı çatılardan
eski duvarlara dokunup şımardı yüzü güleç çocuk
beyaz taşların bağırtısını duyuyorum
yardım et
başları kesik yaygaracılar anımsatıyor sevgiyi
hafızasında olanı
olmayanı hayal meyal
hızlı git
çabuk çekil
zamana gel
muhtemelen ölmeden ölümü hatırlıyorsun
karıncalar sarılmışken çürüyen
arzulu şarkılar gıdıklayıcı olabilir
selam söyleyin bana benzeyen gözlerin derinliğine
üzülmesinler.
Cevap Yaz