Bir gece ansızın uyanıyorum ,
rüyalarımın en güzel yerinde
kapatıp gözlerimi dalmak istiyorum,
tekrardan o yarım bıraktığım yere dönmek istiyorum.
Orda herşey yerli yerinde,
çiçekler dalında, sen benim yanımda, deniz tam karşımızda.
Eski günlerde ki gibi, aşkın hala dudaklarımda...
Gerçeğini yaşadığım hayatın, rüyalarıma sadece bir rüya gibi girmesi ne garip değil mi?
Gözlerimi kapattığımda anımsadığım düşler,
Gözlerimi açtığımda yaşadığım gerçekler...
Alışıyorum yavaş yavaş,
Acının bir ismi oluyor,
ama asla bir cismi olmuyor.
İlk önce var sanıyorum,
herkes yanılır, bende yanılıyorum...
Bilmekten yoruluyorum,
bilmeyi bırakıyorum,
çok şeyi bıraktım aslında...
Sonra artık bir daha içim acımıyor, büyüyor o ağrı.
Büyüyor benimle birlikte.
Ve anlıyorum ki ruh yara aldı mı , kapanmaz...
Ömrü acır insanın...