Uzun uzun düşünülmüş ancak
yazılamamış bir şiir var cümlelerimde
Çünkü bazı kelimeler bazı anlamlara gelmiyor sevgili dost...



Mavi önlüğüne sımsıkı sarılmış bir rüzgar esti
Annesinin ördüğü beyaz yakalığıyla
Tutmaya çalıştım ellerinden
Ne acelesi vardı ki iki yandan örülü saçlarıyla
Oturup dertleşmek için bir okul sırası yeterdi bana
Kurşun kalemin yasal suçuna sığınıp
Öldürürdüm belki "büyümek" kelimesini yazdıklarımla
Ya da bir silgiyle silebilirdim ağlamaları
Senin gözlerinden, benim gözlerimden
Sokakta koşan rüzgarların hevesinden
Her şeyden ve herkesten

Yerine gülmeler konulmuş bir yüz çizerdim
Bir kuş çizerdim kanatlarında kendi göğünü saklayan
Sadece çocukluğumuzun bulutlarında uçan


Ben ne zaman bir şey çizmek istesem sevgili dost
Uzaklar üşürdü ücra dizelerde
Sesine alışmış yılların edasıyla ve sesini her defasında ilk kez duyuyormuş heyecanıyla
Seninle ilgili uzaklara yer yoktu benim dünyamda

Ben seni anlatan bir cümle kurmak istediğimde
Mesela bir kuş daha kağıda düşmeden uçardı göğe
Yüzünü yuva seçerdi kendine
Sonrasında düşünür dururdum
Bir yanı hüzün, bir yanı yüzün olan betimlemelerde
Hangi kelimeyle tamamlanırdı bir şiir
Maviden ziyade



Uzun uzun düşünülmüş ancak kurulmamamış cümlelerim var bu şiirde
Çünkü bazı kelimeler bazı rüzgarları durduramıyor sevgili dost...