Nokta yakıştıramadığım cümlelerim var
Ama kıyamıyorum, üşürlerse diye
Bu yüzden üstünü örtüyorum bu şiirin
Virgüllerle...


Bir bisiklet düşlüyorum pembe
Hani önünde sepeti olan
Belki papatyalardan toplarız içine koymak için
Ya da anılarımızdan


Ve üşümesin ellerim diye
Pembe eldivenler düşlüyorum
Sonra senin ellerin tutuyor düşlerimden
Ellerin yetiyor
Ellerin kıymetli eldivenlerden


Mevsimine aşık bir şiirin hikayesini
Bu hikayenin bembeyaz perdesini aralıyorum
Ve yazıyorum içindeki son fotoğraf karesini
Bir tebessümün dünyaya bedel oluşuna
Pembe bir bisiklet kadar çok seviniyorum
Sen gülüyorsun
Ben pembe bir bisiklette papatyaları kokluyorum


Düşümde bir yola çıkıyorum
Yollar uzuyor
Uzayan yolların sana çıkan sonlarını seviyorum
Seninle bir yolun güzelliğine sarılıyorum


Pembe bisikletimle bir şiirin son cümlelerine kadar geliyorum
Sepetinde bir sürü anı
Tüm anıların içinden bir fotoğraf buluyorum
Fotoğrafta ellerin
Fotoğrafta sen
Üstünü örtüyorum bu şiirde senin
Kıymetlisin sen tüm öznelerden...