Adım şiir, bir çocuğun hayalinden geliyorum, beni yazabilir misiniz ?

bir yüzün hayalindeyim, geceye gömülmüş mavisi
bir eflatun karanlık bu, bir mor tebessüm
zemheri bir duanın aminiyle, kabul oluyor sanki hüznüm

ve üşüdüğünü görünce kucak açıyor titreyen bir gelinciğe
ve ben ne zaman soluklanmak istesem onun hayalinde
gece çöküveriyor omuzlarıma
omuzlarında aydınlığın cesediyle

o an, okunmayan bir yazı düşüyor alnımın üzerine
kalem kayıp, kağıt kayıp, sen kayıpsın
ayıbız biz bu oyunun hecelerine
tek hecede bozuluyor çünkü dudak imlalarımız her seferinde
ve susuyoruz hep
ölürcesine

Bir çocuğun hayaline gitmek istiyorum, elimde kalemim, bir şiir yazabilir miyim?

hiçbir duvara yakışmıyor mavi, gökyüzüne yakıştığı kadar
ve hiçbir hayale yakışmıyor içim, yüzüne yakıştığı kadar
sen benim, tanımını yıldızların sayfalarında öğrendiğim
anlamını bir türlü ezberimden silemediğim
aynı yolda yürümeyi sevdiğim


Bir çocuğun hayaliyim, bir şiire özne olmak istiyorum, olabilir miyim?

aynı şarkılar çaldığında yazmak daha cazip geliyor artık duymaktan
kuşlarım ve ben
yazmadığın son şiiri beklemekten hiç ama hiç bıkmıyoruz

kelimesiz bir kendim kalıyorum, dilim ölüyor
dilim ceset
görsen tanıyamazsın şiirlerimi belki
yine de
avuçlarımda son şiirime iki kişilik bilet


Şiirlere vurgun bir çocuğum, içim acıyor ama, büyümesem olur mu?

bitmeyen bir oyun aşk, çocuk yanımın içinde
sen daha içimde
belki gözümde, gözümün bebeğinde

Hiç gitmesen olur mu?