Güzelsin dediler
Güzel
Sonra çok güzel gülüyorsun dediler
Güler yüzlüsün hep
Yaşamayı ne çok seviyorsun dediler
Duydunuz mu yaşamayı dediler
Hangi yaşam olduğunu diyemediler
Belki güzeldi görünenler
Duyulmadı hiç sesimiz
Biz içimizdeki acılarla cebelleşirken
Güya gülüşümü anlatır olmuşlar
Ne garip.
Mesela ağlamalarım var benim
Hem de kimselerin bilemediği türden
Hayatı sevmek güzel güzel de.
O hak etmeyenlerle birlikte yaşamak koyuyor işte
Sevmeyi dahi bilemediler ki onlar
Amma sevenlerle alay etmekten de geri kalmadılar
Velhasılı körlük zor iş azizim
Onlar hayatı yaşadılar ölümü düşünmeden
Biz hep yaşarken öldük bu hayatı
Görmediler bizi göremediler kördüler çünkü kör
Sevgiyi tatmadılar amma hep tarif ettiler
Gözyaşlarımdan yorgun düşmüş kirpiklerim çaresizdi
Çaresizliğimden gülüşler peydahladınız
Anlıyorum ki artık bir ölüyüz biz
Öldürdüler bizi hiç bilmeden..
Yaşarken gömdüler azizim yaşarken gömdüler,
Yaşarken unutulmuş herkes gibi..