Kimi vermez aman, geçen zamana
Doldurur içini sevgiyle, kendince yaşar
Kimisi de keser nefesini umudun,eritir hayali katilce
Bakmaya kıyamadığın güzellikler de solar
Duramazsın öyle sessiz, moraller yerlerde.

Ne yaparsa insan aslen kendine yapar
Veremez başkası ona çok büyük zarar
Kimi olur abad, zirvesindedir neşenin
Kimisiyse yıkar da geçer, kölesidir artık nefsinin.

İnanmak çok zor artık,insanlar kompleks
Anlamadan verilen tepkilerse ancak bir refleks
Bilselerdi özde seni, verilmezdi belki hükmün
Kesilen faturaların çok ağırdır, bükülür belin.

Sen istersin bir olalım, muhabbet olsun
Yüreklerden gönüllere güzellik doğsun
Paylaşırsın külfetleri sen, azalsın diye
Unutulur gidersin o an, bu bir ihanet
Ne varsa neşeden yana, kalmadı rağbet
Gönle doldu birazcık kin, hem de nedamet.


Beslediğim duygular güzide, hoş ve naifti
Yarınlar birlikte olurdu, gülistan asude
Anlamak zor şimdi bunu, nedir hedefin
Ben miydim acaba senin düşmanın,hasmın
Verilen değerini bil ki bence asla bilmedin
Kırdın umutlarımı sen, yerle bir ettin.

Seven kırmaz asla seni, incitmez canı
Gerçek dostlar ne de azdır, onları tanı
İncinen ol, düş ki yerlere, aldırma buna
Rahmet vardır bu gidişten elbette sana,

Kimi yaşar bomboş öyle, kapatır ufkunu
Sen ki yaşama sakın böyle, umudu koru
Gelsin şimdi küme küme üzerine çirkinlik
Kıpırdama sıkı dur yerinde, hem de ol dimdik
Yaşamak varsa yaşanır, iyi de kötü de
Niyetini halis tut sen, yarın aydınlık.

Oğuzhan KÜLTE