Biat



bilki;
sesimi unuttuğum zamanlarda
aradığım sesindir...

hiçbirşey yapmadan öylece beklemek
kahve kokusunun sihrinde
çayın sıcaklığında
bölünmeyi bekleyen bir simitte
yanan sigarada
sana ayırdığım dudak payın
vardır

yaslanmadan göğsüme
tenimde bıraktığın izde
gözlerimin baktığı heryerde
bakamadığında
dinlediğim şarkılarda
okuduğum, yazdığım şiirlerde
susumda
usumda
ellerimde
dudaklarımda
yaralarımda
gamzelerimde
yakan güneşte
yağan yağmurda
yokluğunda
sana ayırdığım his’sen vardır


cevapsız soruların belirsizliğinde
bulduğum yanıtlarda
susmanın açtığı duyularımın keskinliğinde
sokakların odama doldurduğu uğultuda
kuşların göçmesinde
ağaçların mateminde
denizin uzaklığında
göğün ulaşılamayan mavisinde
sana ayırdığım payın vardır


bardakta duran suda
dolu gördüğüm boșluğun
yarım kalmıș duasında
kılı kırk yarıp yazmadığım birlerde
türkü söyleme hallerimde
içimi kesen aynalarda
ellerinle çözülmeyi bekleyen saç örgülerimde
sana ayırdığım payın vardır



ipsiz indiğim kuyularda Yusuf arayışında
Züleyha’nın incelip Elif gibi yürüdüğü sıratta
yerin göğe
göğün yere
suyun toprağa
toprağın suya
çatlamayı bekleyen tohumun yağmura
yıldızların küle
verilmiș sözünde
bülbülün duasıyla açan tomurcuğun kokusunda
aşığın mașuğa döktüğü gözyaşında
bize ayrılan pay vardır


gel de al
üșüyen ellerimde
sana ayırdığım ateşin vardır....




sude nur haylazca