avuçlarında menekşe mavisi çiçekler açar
aşk kokar zamanın tüm parçacıkları
ay ışığı umutlar indirir öteki göklerden
aydınlık…bir elif miktarı
aşk miktarınca iki yürek
eriyen hayat içinde
bir tek sen kalırsın


birde senden kalan onca ihtiras
onca sancılar ruhumun karanlık dehlizlerinde





yağmurlar düşer hayali bir göğün bulutlarından
gün doğmadan önce
yıldızlar batmadan önce
kurak yangınlar taşıyan göğsüme
birde senden sebep duyguların onca isyankarlığı
kaybolur şah damarımda
en uzağın ,uzağında 39 derece yokluğun


aklımdasın bir kar taneciği kadar soğuk
kaç şubat acısı,kaç zemheri düşü
kaç kez adın sayıklanır
kaç kez hasret ateşi yükselir elif diye
incelmiş sinenin çeperini çatlamak üzere

son kalp atışı öncesi
damarlarıma vura vura sen geçersin
bir kan damlası kadar sıcak






zırdeli gönül utancından suskun,
pusandan geçer son bir elveda, ellerinden tutarak
şehrin sokakları akıl almaz kırgınlıklar içinde
yağmur bir aşkmış meğer
bin külçe özlem …
bir varmış , bir yokmuş evvel zaman içinde
senden sırlar var içimde


önemli mi batan güneşin kızılca kıyameti
nice manzaralara sahne zihnimde ki absürt kehkeşan
sardunyalar arasında görüp görünmeyen her ne varsa
taş değirmen misali …

şarkılar söylenir zaman geçer
şarkılar söylenir gözlerim de yağmur
ilk yenik düştüğüm savaştan kalma
sana benzeyen damlalar



*

menekşeler üşür adını öğrenirken benden
müptelan artık kaç kez ,kaç vakit
zehir zemberek saatler
hep aynı nakarat ,hep aynı sözler
çözülmeyen denklemlerden daha karmaşık


bütün rotası sana içimde ki yolculuğun
var değil,yok değilsin
uzak değil , yakın değilsin
bu akşam…



redfer