Seni düşünüyorum
Kırılmış bir dalın yaprağı gibi titrek
Sonra uyanıyorum ansızın
Kalbimi alıp götürmüş uykularım.

Düşünüyorum, düşünüyorum
Bütün ipleri toplayıp saklıyorum
O kadar ki ölümden korkuyorum
Uyanıyorum ansızın, boynumda saçlarının izi.

Bir ışık diyorum, dileniyorum
Yüzünü görmek için, yüzünü gömmek için
Kalbim bir vakit susup gidecek
Biliyorum, biliyorum
Seni hep üşümüş ellerinle hatırlıyorum.

Ah kimse sormuyor artık, seni ne kadar sevdiğimi
Herkes öğrenmiş bu sırrı, herkes suskun
Ah içimde cehennem, ruhumda kar iklimi
Seni düşlüyorum, cebimde ıslak bir tükeniş
Buruşturup buruşturup, seni yeniden diriltiyorum.

Günler bitti bitecek
Bir hüküm verecek karanlık
Artık hiç kimse süremeyecek kalbini gözlerine
Bir ben düşüneceğim seni
Bir elimde duam, bir elimde isyanla.





Nedim KARDAŞ