Yaralı bir şiirin sesinde saklı kayıtsız imler
Sözcüklerin yaftalandığı ömrün derdi tasası
Sakıncalı bir sevdaya kanat açan ruhu kadar
Yeknesak satırlar cümleten sevdalı
Öğün arası bir manivela.

Göğün kayıp ritminde kazan kaldıran bir gök kuşağı
Sihri yüreğin tozutan acıların bekası
Süzdüğü her renge göz kırpan
Bir d/okunuşu ömre bedel tutsaklığın volta attığı
Eğreti bir gülümseme kadar başkaldırısı mavinin
Hücresinde yenik düşen sefil bir renk
Doğanın giysisi banıp da rengini yeşil çimene…

Haykıran bazen kaybolan
Gecenin de hüviyeti
Tutsaklıktan kasıt
Şerh düşmekse aşka,
Ne ala;
Ne ala sevgisinden ödün vermeyen
Karalı bir alın yazısı
Şerde bile gizli hayrı varsa yoksa sunumunda.

İhya edilesi bir muhabbet
Belki de özründe kayıtsız bir izlek
Sevip süzülen yürek yürek
Sefasından kasıt cefasını kazıdığı alın yazısı
Sehven yenik düşen karanlığa dahi
Söz geçiren alacalı bulacalı vaveyla
Şairin hüznünü giyindiği hece hece
Rotasına yenik düşen mecburi istikamet.

Yılmadan sevgiyi şiar edinen o melun bedende
Ruhun da tasviri kıpraşan kelimelere söz geçiren
Şairin kanatsız yükselişi
Sadece içinden taşan coşku da değil hani
Özümsediği kadar ölümün rüştünü ispatladığı
Her gün bitimi.

Gecenin kollarında sırdaş bir imge
Sabahı mahmuzlayan belki öykünen sanrılar
Hayatı toza dumana bulayan
Görebildiğinden öte hele ki yaşıyorsan kalp gözüyle.



Dostlardan İnciler...

Fikrimin bir yanı alev kırmızısı
Bir yanı güvercin kanadında ak
Ey özgürlük!
Seni büyüten benim
Zihnimin kundağına bak.... Ozan Ali AYDIN’ ın EY ÖZGÜRLÜK ŞİİRİNDEN