Hüzün bulutları inmiş yüzüne,
Bir deli rüzgârla savrulmuşsun sen.
İçindeki yangın sinmiş sözüne,
Atılan bir okla vurulmuşsun sen.


Bir ceylan misali bakınca bana,
Aşk denilen iksir karıştı kana,
Muhabbet ulaşsın canandan cana,
Gönlümün tahtına kurulmuşsun sen.


Gözümü kırpmadan ettim sabahı,
Gizliden gizliye çekersin ahı,
Bu mahzun duruşun var mı izahı?
Taşan nehir iken durulmuşsun sen.


Payımıza düşen; bahtın karası,
Kolay kapanmıyor gönül yarası,
Kaybolup gidince kaş göz arası,
Sıladan, gurbete sorulmuşsun sen.


Belli ki çok çektin gönül işinden,
Onu anlıyorum bu gidişinden,
Zamana bıraktım, gelmem peşinden,
Yolun başındayken yorulmuşsun sen.




Sabri Koca




Bu yarama yara, ekledi yarim
Bekledim de gelmez, Allahtır kerim
Söyle bana söyle, neresi yerim
Ateş de yanıp da kavrulmuşsun sen... Şair Ahmet KARA’ya teşekkürlerimle.