Güller solup gidince yerine hüzün ektim,
Aşk denilen kitapta silinmez yazı oldum.
Sonu hasrete çıkan umutsuz sevda çektim,
Direnmeyi bıraktım, kadere razı oldum.


Dalgalı sahillere artık varamıyorum,
Kaybettiğim ne varsa şimdi aramıyorum,
Güzel günler adına hayal kuramıyorum,
Umutlarımı yaktım, kadere razı oldum.


Hiçbir tabip saramaz gönüldeki yarayı,
Bundan sonra ne yapım viran olan sarayı,
Aklımı yoranlarla açtım artık arayı,
Vurup kapıyı çıktım, kadere razı oldum.


Dağıttım şiirleri sağa, sola saçarak,
Dağları mesken tuttum insanlardan kaçarak,
Teslim oldum geceye, beyaz bayrak açarak,
Ufuklara bir baktım, kadere razı oldum.


Şafak sökmeye yakın gözlerim yorgun düştü,
Rüyamda seni gördüm, o ne biçim gülüştü?
Yüreğim parçalandı, akbabalar bölüştü,
Eriyip yere aktım, kadere razı oldum.


Bir ömür geçip gitmiş boşa kürek çekerek,
Vefasızı bekleyip, ona boyun bükerek,
Çıkıp gitti gönülden; parçalayıp, sökerek,
Yumruklarımı sıktım, kadere razı oldum.





Sabri Koca