Her geçen dakika uzarken yollar,
Gönlüm buralarda çok oyalanmış.
Hiç bitmez sanırdım güzel masallar,
Meğerse masallar zaten yalanmış.


Sanırdım herkesin içi, dışı bir,
Boyalar çıkınca, göründü kibir,
Ömrün nihayeti elbette kabir,
Nefsine uyanlar, küfre bulanmış.


Her yolun çilesi kendine hastır,
Kiminin bayramı kimine yastır,
Gönlümdeki hüzün bana mirastır,
Bundan başkası yalan dolanmış.


Çıkarı uğruna insan satan var,
Haramdan beslenip, sonra yatan var,
Kendi servetine servet katan var,
En büyük hırsızlar; emek çalanmış.


Emanet gözüyle bakmazsan işe,
Nizam bozulursa artar endişe,
Her türlü felaket gelir peş peşe,
Bundan ilerisi yağma, talanmış.


İsyana kalkışan, yola gelmeyen,
Doğruyu görmeyen, vefa bilmeyen,
Asla doğrulamaz kul hakkı yiyen,
En bedbaht insanlar; ahı alanmış.


Yüksekten düşenin hali perişan,
Çabuk unutulur şöhret ile şan,
Dünyada aldığın en büyük nişan,
Ölünce okunan en son salanmış.




Sabri Koca




*

Söylenir doğru söz, artık anlansın
Kelamın ehlinde, sözün dinlensin
İyi olacaksan, acım küllensin
Dünyada insanlık, baki kalanmış.... Şair Ahmet KARA’ya teşekkürler...