İsterim gitmeyi bazen yaban ellere
Başlasın yeniden derim bir mücâdele
Ne gider ayaklarım beni, ne diner acısı yaşanmışlıkların
Bakıyorum hayata, yaşamın tam da kıyısındayım.

İncedir bu çizgi derler, gezilmez ucunda
Kpılmışız gidiyoruz belki, dönmeli hayata
Gözlemler de gerekli bir ressam babından
Dolduralım içini yeniden, büyük aşklarla
Geçmesin ömürden aylar, yazıktır bedbahtlıklarla.

Kaçarı yoktur onun hayat bir sahne
Senaryosu yazılmıştır ta evvel,önce
Yaşa kaderini sen, tevekkül ile
Ne yaparsa kul kendine yaparmış,
Güzel bakanlar sahneye ne de yakışmış.

Kimi bilmez bu nimeti,kırar gönülü
Tutamaz elinde gülü, söndürür ömrü
Boşuna bakmaya alışmış, görmez doluyu
Hep başkasında arar hatayı, günahı,suçu.

Kimseler beklemese de sen kendin için yap
Gönlün huzur bulur böyle, ne güzel sevap
İyiliğin kıstası ki yapılır aşk ile
Her iyiden doğarsın sen, yeni bir güne.

Uzanan el ol yetime, kolla düşmüşü
Koy yerine kendini bir onun; anla, et bir şükrünü
Gören gözü ol görmezin, asası dedenin,...
İhsan buyur nimetleri,artsın, feyzlensin.

İşte gelmiş Ramazan, çalmış kapıyı
On iki ay içinde sultan, bil kıymetini
Gelir, geçer günler, kullan aklını
Değilsin sahibi asla, sen emanetçisin
Uzak dur kibirden uzak, sen de fanisin.

Yalan dünya dedikleri bu olsa gerek
Hani bunu bitmez sanan, oysa aldanan
Acıdır gerçekler acı, uyanmak gerek
Hissene düşeni al ki, olma gafilden.

Varsa söyle güzellikle dilim, şimdi zamanı
Bilinmez yarın nasıldır, doldur her anı
Kalsın senden de geriye, yaşat insanı
Sev daima, bu en doğru, kaç husumetten
Gelmeden ecel, sen öldür , tüm ihtirasları
Belki de bu yüzden adın yazılır cennete
Allah için yap her şeyi; kapten ve özden.

Tut ışığı karanlığa örnek ol, susma!
Vefadan hiç uzaklaşma, ayrılma, sapma
Hikmetini bilemezsin belki de aman isyan etme
Örnek ol,dürüst ol , bu da bir görev
Masallardaki gibi yaşa,ışık ol dünyaya.


Oğuzhan KÜLTE