SEN BANA BAKMA SEVDİĞİM

sen bana bakma sevdiğim
ben ağlamam bazen
gülmem de
öyle ki hissetmem
bu yüzden mutlu da olamam
biraz da deliyim
olması gereken kadar
yaşamı savururcasına severim

ağlamasını da başaramam
mesela
aşina olmadığım sevdalara ağlamam
görenler
duygu yoksunu olduğumu sanırlar
aslında değil sevdiğim
geçmişte
bir volkan patladı içimde
lavları kuruttu gözyaşlarımı

şimdilerde
söndürürcesine akıtırım içime coşkun pınarlar gibi
sen gülmediğime de bakma sevgili

bazen hissetmediğim de olur
kendimden göçtüğüm anlar gibi
hissetmem
sevginin kutsiyetini
sarılmanın biz
dokunmanın şefkat olduğunu hissetmem
geçmişte saran kollar
yüreğimi kırk yerinden kırdılar
bütün duygularım yara bere içinde
öyle nasırlar büyüttüm ki

şimdilerde
dokunuşun hazzından mahrum
sen hissetmediğime bakma sevdiğim

ben gülemiyorum
göremediğim
yakalayamadığım hiçbir ana
kaçırdığım hiçbir espriye gülemiyorum

ben mutlu olamıyorum sevdiğim
mutluluk sözlerine inanmıyorum
oldukça uzak
aşina olmadığım sözler bunlar

ben mutlu olursam
tenine dokunduğum
yüreğinde yer bulduğum
ruhunda soyunduğum
her anında yer buldum demektir

sen benim gülmelerime
ağlamalarıma
hissetmelerime
ve hatta
mutlu olamayışıma bakma
her kahkaham bir gözyaşı
her ağlamam haksız gururdandır

sen bakma bana delidir bir yanım
tabii ki olması gereken kadar
bazen hoyratça yaşamı
bazen mutluluğu savurduğum kadar deli

sen bakma sevdiğim
ben ağlamayı
gülmeyi
hissetmeyi
bu yüzden mutlu olmayı
ve aşktan deli olmayı da senden öğrendim

sen var akıllı ol
ol ki sevmenin değerini bil
bakma bana
sadece, sadece sen mutlu ol

Efkan ÖTGÜN