Ne bahtım uyanır bu gidiş bir yıkım
Ne güler yüz, yükümü tutmuşum
Sen yakınken bir o kadar mesafeli bana
Bense aşılmaz uzaklarda sana sevdalanmışım.

İçimdeki sen bir başka, dışımdaki el gibi, tanımsız
Anlıyorum senin kalbin bu işlere pek fransız
Olsun gülüm, yakaladığım hayalde sana gülmüşüm
Kader vicdansız, yarın mutsuz, bense umarsız.

Her deminde yüküm kavi, dünya sırtımda
En ağırı bu yüklerin vız gelir inanki bana
Bir tek sevgin eksik kalır, o ki en büyük işkence
Seyrine bak sen hayatın, ben çekerim yine çile.

Umurumdasın da ondan bu zul
Rahmet yağmaz düşmeyince kul
Yakınlıklar olsa gönülde, mesafeler yormaz beni
Anlamadın biliyorum, hala seviyorum seni.

Sevgiyle iş bir eğlence, zaman geçer neşe ile
Ucunda yoksa bir ışık, aşk yolları çile bence.
Ahu zar ile yandığım, sever diye inandığım
Umutlara tutunduğum sevgin şu an ta kalbimde.

Her şeyi anladım hayatta da şu aşk ne tuhaf
Sanki yerılacak yer, açılacak bir pencere
Adın yazılacak, nereye baksam hece, hece
Bu bir dağ masalı ise, adı olur bence Kaf.

Yeter sevgili üzme artık, yaş eriyor artık kemâle
Çağ yangını dediğin geçti, sanki döndü cılız köze
Ya seç artık kendine yol, ben de ereyim bir keyfe
Belki senle ummanlara,açılırız sadabade.

Oğuzhan KÜLTE