Seni unutmak o kadar kolay değil, anlatmak çok zor.
Sanki cehennem ateşi bu yüreği mesken tutmuş, bu yürekte yanıyor.
Öyle acılar vardır sadece yaşarsın, kimseye anlatılmıyor.
Bazen ben bile hayret ediyorum, bu kalp bunlara nasıl dayanıyor.


Zannetme ki bu dalgalar fırtınalar, dik duruşumu bozacak.
Kaderim sensizlikse, o kaderi yazan kalem, yeni baştan yazacak.
Ben ölüp gitsem de bu dünyadan sevgim baki kalacak.
Son nefeste bile dudaklarımda senin ismin olacak.

Seni beklerken belki de günler, aylar, yıllar mevsimler geçer.
Nefes almayı bırakırım, ölürüm, gökyüzündeki yıldızım düşer.
Yüzümdeki acıyı kalabalıklar içindeki yalnızlığımı bir kez görseler,
Senin bu dünyada yerin yok, haydi kalk gidelim derdi melekler.

Bu benim ne ilk ne de son öldürülüşüm olmadı işin aslında,
Nefes aldım, güldüm, yaşıyormuş gibi bir rol yaptım yalnızca.
Şöyle bir geriye dönüp eski defterleri karıştırıp baktımda,
Ne benim yaşamak için bir sebebim var, ne insanlar bunun farkında.