TAHTA BACAKLAR

Düşündüm dün..
Yokluklar tarifi olmayan boşluk.
Kim kalmış ki zaten eskilerden.
Sevebilmeyi öğretenlerin sayısı çok az.
Yaşamak uçurum...
Çok karamsarım değil mi..!!
Fazla düşünmekten oluyor ne oluyorsa.. !!

Kavga edemiyoruz.
Sevişemiyoruz.
Sapaklardan çıkamıyoruz.
Ruhum daralıyor...
İçimde anlaşılmazlıklar halk ayaklanması.
Kimi öldü ..
Kiminin gözü çıktı ...
Kimi sakat kaldı misali.

Mekânda değil yürekteydi darlık.
Kabristanı olan bir köydü insanın içi.
İmkansıza gönül vermek canlı cenaze.
Hu’ya teslim olmak derdindeyim.
Ah’tan Hu’ya ulaşma yolları çok mu sapak?

Düşünülmemiş düşlerin içerisinde
Ben sihri bulma peşindeyim.
Zaman bir şeyler yap bir şeyler !
Ya soluğumu kes.
Ya da müsade et filizlensin güzellikler.
.
Çöl yaşantılarımız su derdinde.
Rüzgar gülleri dermansız.
Şems kadar yalnız insanlar.
Dar bir oda gibi dünya.
Coşkusu git gide azalan.
Cenabeti git gide artan.
Koşup oynayacak sevdalar yok.
İpil yaşantıların bağları kopuk.
Zihinler kukla bir oyuncu.
Görünen sadece tahta bacaklar.
ARZU GÜNAL /6.4.2019