YALIÇAPKINI AŞK .
Gönül mahallemin maskotu olmuştu aşk.
’’Yalıçapkını ’’ takmıştım adını .
Arada uçar giderdi ,geri gelirdi bana.
Yüreğime tünerdi yorulunca ara ara.
Çok hareketli, çapkın, neşeli, yaramaz bir şey.

Sessiz kaldığım zamanlarımın sesiydi.
Hislerimin tellerine zıplayıp,öperdi beni.
Bazen benden yorulur,tüyleri arasına saklardı başını.
Geceleri karanlıkta sevdiğim adamı hayal ederken,
Bıcır bıcır bir şeyler mırıldanırdı etrafımda.
Küçük prensimdi benim aşk.

Mavimdi benim...Sarımdı benim..
Denizimdi benim...Güneşimdi benim.
Uzun gagasıyla her sevincimi didiklerdi benim.
İç sesimi seviyordu benim.
Özlemlerimin zamanı beynimi yiyordu benim.

Ara ara kızardı bana Yalıçapkını Aşk.
Kafeslerde tutulunca tabi ki kızardı.
Kafesine sarılırdım beni daha çok sevsin diye.

Kavuşmak istiyordu belki içimdeki adama.
Özgür olmak istiyordu belki yorulmuştu benden.
Yoruldu bir gün ümitsiz sevmelerimden.
Gözlerimi kapatınca ,gözlerini kapatmaktan.
Yoruldu bir gün karşılık gelmeyen içimdeki adamdan.
Heyecandan gözlerini küçültmeyi seviyordu çünkü.

Baktım ki günler ,yılları kovalıyor.
Baktım ki sevdiğim beni hiç umursamıyor.
Azat etmeliydim aşkı.
Yalıçapkınımı azat etmeliydim.
Kafesinde ters takla sallanması nereye kadardı.
Gagasını yüreğimin burnuna dayamaktan bıktı
Ağlarken omzuma konmalarından bıktı
Hayallerimin parmak ucunda güreşmekten bıktı
Bıkar ki herkes bıkarken,aşkta bıkar ki.
Karşılıksız bir sevdanın karşısında aşk bıkar ki.

Azat ettim Yalıçapkını aşkı.
PIRRRR uçuverdi.

Gel zaman,git zaman
Yanımda olup,yüreğime yarenliğini özledim.
Başka aşkların kuş seslerini duydukça,sesini özledim.
Kaldım bir çare..
Aşk gönül dallarında bir garip serçe.
Aşk ancak karşılığı olan yüreklerde
Kutsal sunaklarda Ab-ı hayat bence.
ARZU GÜNAL /12.8.2020