Yandı yıkıldı gönül hicranın ateşiyle,
Kesiliyor dermanım, oraya çöküyorum.
Önüme kuyu kazdı tırnağıyla, dişiyle,
Bir yürek acısını yıllardır çekiyorum.


Gönül kuşum uçarken tuzaklara takıldı,
Sarıp sarmaladığım hayallerim yıkıldı,
Gördüğüm güzel düşe iki kurşun sıkıldı,
Ağır aksak yürürken, ha bire sekiyorum.


Şansım iyi gitmedi, beni bildim bileli,
Gözpınarım kurudu yağmurlar kesileli,
Toz bulutu kapladı, esip durdu sam yeli,
Çölleşen şu kalbime umutlar ekiyorum.


Ateş atılmadıkça yürekler hemen yanmaz,
Yanmaya alışanlar kolay, kolay uslanmaz,
Gönül tahtı boş durur, o gül gelip yaslanmaz,
Kaderimdir diyerek, boynumu büküyorum.


Yokluğuna mı yansam, yoksa geçen güne mi?
Sen olmazsan neyleyim, yok ki ömrün önemi,
İşte kalkmış gidiyor rıhtımdaki son gemi,
Beynimdeki korkuyu elimle söküyorum.


Akşam güneş batarken o tepeye çıkarım,
Seni son kez gördüğüm iskeleye bakarım,
Eğer mümkün olsaydı gemileri yakarım,
İçimdeki öfkeyi kağıda döküyorum.


Mutluluk uçup gitti, doyamadan tadına,
Hepsi geride kaldı, güzel günler adına,
Kimse eşlik etmiyor şu gönül feryadına,
Kapkaranlık boşluğa gözümü dikiyorum.




Sabri Koca