Böyle olsun istemezdim.
Kısacık ömrümü derde sokup çıkmaza girmek,
Boş kelimelere takılıp üzülmek,
Zamanımı gereksiz kişilere harcayıp her gece ağlamak,
Başkası mutlu olsun diye kendimi geri plana atmak,
Çok çalışıp vakit ayıramamak,
Çok sevip söyleyememek,
Platonik dolaşıp, gittiğinde vurulmuşcasına acı çekmek,
Derdimi paylaşmayıp biriktirmek,
Gençliği yaşamadan ömrü bitirmek,
Sabretmeden hayallerimden tek tek vazgeçmek.
Bunları düşünürken uygulamayıp monoton bir şekilde hayata devam etmek istemezdim.
Böyle geçmiş ömür anlamadım.
Ne geliyorum dedi zaman bana, ne de gidiyorum.
Bazen öğretmenim oldu, bazen azrailim.
Bazen dursun istedim, bazen su gibi aksın istedim.
Ama anladım ki inatçıymış zaman. Dilediklerimin tersini yapmakta ısrar etti.
Kötüsüyle ve daha kötüsüyle geçti hep tek tek günler.
Pes ettim zamana, dünyaya, varsa yenebilen buyursun.
Benden bu kadar...

Erdem SÖNMEZ