Geride kalan günlerim hep üzüldüğümden ibaret.
Sen ona gittin ya geçen sene koptu kıyamet.
Şimdi artık silüetsin. Diğer yüzünle konuş zaten,
Unuttum seni artık, sana sövmediğime dua et.

Farkettin mi çabuk atlattım, yaklaşık altı ay kadar.
Kin ve nefret biriktirsem de içimde hep sen yatar.
Ulan koronadan daha tehlikelisin. Maske bile korumaz.
Benden sonra ölme sakın. Mezarına gelen olmaz.

Kalbim kilitliydi sevgiye, Unuttum ki sen çilingirsin.
Bir anlık boşluğuma geldin dedim ki içeri girsin.
Her şey gitti, sofra kaldı. Ne yapsam bilemedim.
Bu şiire de sofraya da senin adını verdim.

Sahte gülüş, bir bakışla yıktın gurur kavramını
Boşa tükettiğim duygular gerçek mi yoksa sanrı mı ?
Gözlerinden, ses tonundan mahrum kaldım aylardır.
Benim kaybedecek tek şeyim artık çıkmayan canımdır.

Erdem SÖNMEZ