Bu cevher içimizde hâlâ...
Kimi yansıtıyor tüm benliği ile; çağlayanlar gibi akın akın sokaklarda,
Kimi bir mum gibi; dibini bile aydınlatamaz bilinmez karanlıklarda,
Bu karanlıktan kurtaracak el nerede hâlâ?

O el ki tutup kaldıracak gökyüzüne cılız mumları
Yeryüzü kararıyor diye korkutacak insanları
Oysa o el tepetakla ettiğinde mumları
Güneş gibi aydınlatacak tüm insanları

Evet belki mum eriyip bitecek hızla
Evet belki el yanacak o ataşla
Evet belki bedel ödeyecek canıyla
Evet belki ama umut yarınlarda

Zincir yine kopardı kayışları
Okumasan da olur bu haykırışları
Sen sevmiyorsan karlı kışları
Boşuna çıkma bu yokuşları

Bakma bana dostum aklın mı karıştı biraz
Yazdıklarımla yetin sende sabret biraz
Aklımdakileri sorma bendekiler hep bilinmez
Mürekkep kağıda akınca tekrar silinmez!