Zengin olmak mı niyetin; Aç yatarken milyonlar.
Yaşamak mı amacın; Ölürken çocuklar.
Ne yaşamanın ne zenginliğinin bir değeri var.
Unutma yaptığın her şeyin bir bir hesabı var.

Bu ne densizliktir; Kendi hatanı başkasında ararsın,
Başkasının hatasını kendinde yok sanırsın,
Edep, haya nerde diye göğe bakarsın,
İki düşünüp bir konuşmazsan ne işe yararsın.

Ecdat ağlar, analar ağlar, çocuklar ağlar,
Haykırışlarıma eşlik ediyor dağlar.
Tiz bir ses kulaklarımı tırmalar,
Söyleyin bana kim o dalkavuklar.

Bu ne sistir kimse görmez önünü,
Küçük çocuğun elinden almışlar düşünü.
Yeter artık aç şu gözünü,
Göster şu zalimlere gününü.

Sen kalemi kılıç kelamı kalkan yap kendine,
İnan bir tek budur ilaç senin derdine.
Kurtarıcı beklemeyi bırak artık illetine,
Yol göster şu aciz düşmüş milletine.

Ş. Tarık ZİNCİR