bir bebek ki daha anne karnında duruşu vav
bir bebek ki daha doğarken başlar ağlamaya
neden, niçin demez hiç, dese dese der eyvallah.
anaya, babaya, eşe, dosta ise bayram seyran ola.
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.


bebek büyür, hastalıkla sağlıkla, açlıkla toklukla.
ana gece gündüz uyumaz evlat hele tok uyuya.
baba çalışır kendince, düşünür kara kara yarına.
böylece başlar çiftin dünya kaygısı bin telaşla.
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.


çocukluk çağı gelir evladın, ister her gördüğünü,
biri alsa istediğini bir türlü almasa başka türlü,
diğeri kıyamaz ağlamasına, alır her bir türlüsünü.
farkına varabilene ne mutlu, varmayanın haline vay
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.


çocuk dediğin bildiğin bir kitap, içi boş sayfa
her aile doldurur kendi bildiği gerçeği satır satır.
boş kalan sayfaları da çevresi doldurur elbet.
sözüm ona her şeyin en iyisini bilirmiş hayret.
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.


çocuk yetişir, büyür ve olur yağız bir delikanlı.
söz dinlet bakalım, her şeyin en iyisini bilen.
tükendi ha tükenecek mürekkep nerede kalemin.
bak gördüğün ınsanoğlu tamamen senin eserin.
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.


boşa geçen bir ömür, kime yarar serzenişlerin
bu dünyada ne ekersen ancak onu biçersin
her canlı tadar, masumiyet gider, perde kalkar
eh işte bu göreceğin elbet dünyanın hali
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.


mesut hatırlatır ki;
Yaratılana sevelim Yaradan’ dan ötürü.
Sıla-ı rahim edelim Saygımızdan ötürü.
Hakkı kelamı zikredelim, fıtrattan ötürü.
dünyayı güzellik katalım, gönülden ötürü.