eve giden tozlu yollar kaybolmuş,
müstakil evler bir bir yalan olmuş,
komşular, komşuluklar unutulmuş,
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.

yolda gezerim karşımda bildik bir dilenci
acep yalancı mı yoksa ihtiyaç sahibi mi
düşünürüm içim dertli, medet bekler kuldan
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.

kahve’de oturan bir çok genç ve ihtiyarlar
bir yanda siyaset, dedikodu ve oyun oynarlar
akşama kadar dolar, dolar boşalır insanlar
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.

günün bir vakti camiide okunan mübarek sâlâ
saf saf durulur namaza cenazenin ardında
toprağa atan düşünmez ölümü sağlığında
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.

her canlı söyler, zikreder O’nu kendi dilince.
insan pek nankör, yaşar gider kendi nefsince.
unutulan tevhid zikridir, unutturan gelir sinsice.
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.

gün batmakta duyulan akşam ezanı sesi
kimi esnaf dükkanda, kimi almış abdesti.
eh işte bu gördüğüm elbet dünyanın hali.
meğer Allah’a hamd pek azalmış, yorgunum.