ATAMIZA SEVGİMİZ
Canlardan bir can, dayadı başını,
Omzumun üstüne.
Dedi baba:
“Ankara’ya gidiyorum,
Bir diyeceğin var mı?”
“Anıtkabir’i ziyaret et benim için
Selamımı söyle Ata’ya
Ellerini kaldırıp Hüda’ya
Dua et.

Kaşlarını çatarak,
“Yoksa beni unuttunuz mu?
Diye sorarsa
Ne cevap vereceksin."
-Hayır baba,
Rahat uyuyorsam,
O bir zamanlar uyumadığı içindir.
Geziyorsam serbestçe,
Düşmanı kovduğun içindir.
Okuyorsam,
Yeni harfleri öğrettiği içindir.
Öğretmensem gösterdiği yolda,
Yürüdüğüm içindir.
Her bayram sabahında sevinçle,
Öğrencilerim el ele tutuşup şarkılar söylüyor,
Gülüp eğleniyorsa,
Velhasıl özgürsem , mutluysam,
Ona borçluyuz.

Ey büyük Atam!
Değil günler aylar,
Asırlar geçse de,
Yükselttiğin bu bayrak,
Sonsuza kadar dalgalanacaktır.
-Şunu bil ki Baba,
Sen rahat ol.

Gözlerini yum , göğe bak!
Yıldızlar nasıl fısıldaşıyor
Her birinin ışıkları var,
Ayrı arı temsilcileri var yeryüzünde.
yayılmışlar,
Anadolu’nun her yanına.

Bazıları,
Bir nehir gibi akıyordu,
Dağları, ovaları aşıyordu,
Vadilerde, tarlalarda bereket veriyordu.
Fabrika bacalarında, dumanlar tütüyordu.
Okullarda, üniversitelerde taze beyinler şelaleler gibi coşuyordu,
Sınır boylarında Mehmetçikler,
Kimi zaman fırtına, kimi zaman kasırga olup
Düşmana göz dağı veriyordu.

Yarasalar, istila etseler de ülkeyi,
Bir gün göğe yükselip Atanın mavi düşünceleri,
Açacaktır kör gözleri!..
Yusuf Yılmaz