Kabuğu çatlamış volkan püskürten dağım
Dışta sıvam dökülmüş içten ihtiyarım
Güneşsiz mevsimler sanki olmuş kaderim
Ömür geçti yolun yarısını halen beklerim

Yüreğimde duruyor izleri paslı hançerin
İçimde hüzün yüzümde palyaço maskesi
Denizim sahileme küsmüş vurmuyor kıyıma
Kalmamış o ince kum taneleri

Umutlar göç etmiş başka bahara
Bilemem ya fizana yada ummana
Çareler çaresiz mahkum olmuş zindana
Bir türlü ulaşamadım o anahtara

Tüten görünmez dumanım essen rüzgarda
Savrulurum yönsüz pusalasız kalırım adresiz
Kapı numaram yok silinmiş numarasız
Postacıda bilmez yerimi kalmışım mektupsuz

Kelimeler üşüyor gelmek istemez dile
Daralıyor göğüs kafesim kalırım nefesiz
Urgandan yağlı bir ip dar ağacında
Geçirilmiş kurduğum hayallerimin boynuna

Anlamlar anlamını yitirmiş düşlerim öksüz
Sokaklarım kayıp kentin sessiz sokakları
Kurumuş ağaçları daları kırık yapraksız
Baykuşlar tünemiş karanlık köşe başlarına

Bir tükenmişlik sendromu çökmüş üstüme
Tadım şekersiz çay misali tatsız
Şiirlerim donuk mat zemheri ayaz
Ocakla şubat arasında kalmış gibiyim

Varla yok arası ruh halim
Fırtınalı karlı gören gözlerimin manzarası
Damarımdaki kan çekilmiş gibi soğuk
Sirayet etmiş tepeden tırnağa kadar

Karanlık uzay boşluğunda gök taşları
Üzerime geliyor hızlıca hüzün güdümünde
Samanyolu da yok aysız yıldızsız gece
Demir atacak yerim yok adım limansız

Kırık bir iskele çürümüş tahtaları
Ayağıma batıp duruyor paslı çivileri
Ne yana baksam hep tutarsızlık
Elle tutacak dalım yok gibi