Makbul değil yanım da
Selamı sabahı
Cam kırığıdır her kelimesi
Dili zehirli oka benzer
Konuştukça siler yanımdaki hatırını
İçimdeki görünmeyen silgi
Çoğalmaz azalır ona karşı
Bende ona ilgi
Ya farkındadır yada değildir
Orasını bilemem

Bildiğim bir şey var
Oda her gün biraz daha
Ondan uzaklaşıyorum
Bugün olmasa yarın
Varacak farkına
Gönül tahtımdaki yerini
Tümüyle kaybedecek

Arayıp duracak eski beni
Bir görecekki
Çoktan kaçırmış istasyondaki treni
Bulamayacak benim olduğu yere
Hiç bir belit

Taş olsa çatlardı
Onun kendinden başkısını
Düşünmeyen tavrında
Yaradılanı severdim yardanda dolayı
Lakin o aştı kırmızı çizgi denen olayı
Bu yüzden seçtim
Mecburen ondan uzaklaşmayı

Yazdığım ne şiirdir
Nede destan
Sıkıldım senden gelen kasveten
Döktüm suskunluğun adındaki
Tüm derdimi üstü kapalı
Şikayet etmeden yargılamdan
Beni dinleyen dostlarım
Kalem ile kağıda[