Yine gönül yollarına karlar mı yağdı?
Düştü ateşi gönlümün,ayazda kaldı
Ne tipiler,ayazlar,boranlar gördü,
Anladım ki gurbetten bir selâm geldi.

Bu gönül diyarına yağan şu kar
Gerçekten zemine de yağsa, bana bu kâr
Ne gönlüm daralır, ne yüzüm solar
Bereket yağıyorsa, dosta ve yarene
Eli belinde bekleyen her emekçiye
Kucaklar dolusu sevgiler,selâmlar.

Gizliyor yerin kirini kar taneleri
Örte mi acaba bendeki elemi,kederi
Çamlar ne güzel süslenmiş, resme yaraşmış
Bir renk cümbüşü ki bu, etrafı sarmış.

Ufuk görünmez ama, hayallerse tetikte
Bir masalsı dünyanın penceresi önümüzde
Yaradan dizayn etmiş bu güzellikleri
Atkılar, eldivenler,... haydi ileri.

Meşakkati de var elbet yağan bu karın
Tedbiri bırakmayın sakın, teyakkuzda kalın,
Kalın giyinme zaruri, tembihe uyun
Yürüyün bembayaz yolda,keyfini sürün.

Her gelende karakış, yaşanır masumiyet
Dalar zihin derinlere, ötesi bir uhuvvet.
Hele üstünde karın, yanıyorsa bir ateş
Demlenir çaylar onda, gerisiyse muhabbet.

Camdan bakarken güzel, rengi özel mi özel
Adına kara derler, karası soğuğunda
Hisleriyse tarifsiz ve adeta uhrevi
İnsanı dinlendirir beyazın bu şöleni.

Tipisinde bu karın, bir varsın ve birden yok
Ayak izin örtülür, sanki yürüyeni yok
O anlatır sonsuzu , renginde var armoni
Sanki duygular durur, gözlerse ufku vurur,
Atar yürek seviçle, bakışlarsa sevimli.

Oğuzhan KÜLTE