Kötüsü insanın dert salar başına, geçirirsin ömrünü boşa
Çekersin akıntıya kürek, varamazsın bir limana.
Ser sefil ol, dur kıyama, kabul değil duan senin
Kaderini çizen çizmiş, ya abad ol, kendi rızanla
Ya da isyan et tarifsiz, çilekeş derler namına.

Ne yapsan da kar etmezmiş, sevgi hırsa yenik düşmüş
Samanlıkta seyran arayan, sayki masallardan çıkmış.
Girmiş insan rekabete, gözü doymamış servete,
Nerde kaldı bereketi, sevgiler yalanmış,boşmuş.

İman denen o kelime,hayran ediyor hep beni
O ki sarsılmaz irade, sabra yönlendirir seni.
Aşk dediğin ne rutindir, ne de tek heceli kelime
O bir varoluş , nirengi; yaşamanın da nedeni.

Zorla olmuyor ki sevmek, zorla gelen kolay gider
Umuttur sevgiler aslen, özlemler onu besliyor
Ya yakınsın o kadar ki, değer tenine senin elin,
Ama gönülden uzakta, yakar bahtını ve derin.

Uzak olsaydı mesafe, gönül dolsaydı bir kalbe
Açık seçik ve samimi, yaşanır sevgiler bence
Kuyu dolmuyor kovayla, sulanmaz yağmurla tarla
Varsa sende bir kıvılcım, yanarsın tipide,karda.

Geçiyor gençlik zamanı, başaklar bir bir sarardı
Geliyor bak güz mevsimi, yakındır hasat zamanı.
Ektiğin neyse gelecek, önüne bir bir serilecek
Haset,kin ve düşmanlıkla, yola çıkan kaybedecek.

İsterdim birazcık sevgi, hem candan hem de samimi
Beslenmemiş riya ile, gece doğar ziya ile
Ne arardım bir Leyla`yı, ne de sorardım Aslı`yı
Ederdi tebessüm yüzüm, yanağa da konardı buse.

Ne işim var anlamadım, ne zor şeymiş aşk denilen
Düşmüşüm çilekeş yola, çölde vaha bulamadım.
Tersine döner belki zaman, bekle yalan, külli yalan
Gönlümce ve tüm kalbimle sarılacak yar aradım.

Anladım ki aşk bir yalan, boşa geçti hayli zaman
Bir elimde dertli sazım, neşe ile çalamadım.
Hazineler değmez ona, bilgi erişmez sırrına
Sultanları köle etmiş, köleleriyse bir sultan
Tek heceli bu kelime, işler yüreğe derine
Ta yürekten delicesine, seven kula rastlamadım.

Oğuzhan KÜLTE