şiirden bir masal
içimdeki kız çocuğu

sayki öldürdüler!


en şirin imge
geceden kumral saçlarım
ay, yıldızlar
gökyüzü neden uzak


beyaz buluta kaptırdığım
kırmızı uçurtmaya ağladığımda
kırıldı hayallerim


içim  günbatımı
cayır cayır
devasa çatlaklarında
ejderha ağzı
gölgeleri büyüten alevler
dokunabildiğim yangın


yüzümde yara izi
aşk ve acı
eksik parçası hikayenin
sustalı
dokundurmaları
derin ayar çizgilerin

ok’un yayı germesi
uyanadıramadı kabustan
yüzyıl uyuyan prensesi


tamamına ermiş yalnızlığım
dibini tutmuş
kazan karası

yaraya bilenen bıçak ışıltısı
gözlerin
kefen biçilen ömrün
ikinci yarısı

saat onikiyi vurduğunda
sihrini yitiren bal kabağı
dünya

aşka ve masallara
inanan çocukluğum
kül yarası

yar’adan dilim, dudağım
bin kez öpsem de kurbağayı
olmayacak prens...



sude nur haylazca